- فر و برز(فَرْ رُ بُ)
شکوه و جلال و بزرگی. زیبایی و برازندگی:
بدو گفت گر فرّ و برز کیان
نبودیت بادانش اندر میان.
فردوسی
بدو گفت گر فرّ و برز کیان
نبودیت بادانش اندر میان.
فردوسی
معنی فر و برز - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سَ رُ بَ)
لغت نامه دهخدا
خیال. (غیاث). دماغ. (آنندراج). میل. هوی. خواهش:
به سعی عاشقانه طبع او چون مایل افتاده
سلیم از شوق آن دایم سر و برگ غزل دارد.
محمدقلی سلیم (از آنندراج).
ما به شوق ناله از بلبل به گلشن میرویم
ورنه کی ما را سر و برگ تماشای گل است.
ظفرخان احسن (ازآنندراج)
به سعی عاشقانه طبع او چون مایل افتاده
سلیم از شوق آن دایم سر و برگ غزل دارد.
محمدقلی سلیم (از آنندراج).
ما به شوق ناله از بلبل به گلشن میرویم
ورنه کی ما را سر و برگ تماشای گل است.
ظفرخان احسن (ازآنندراج)
از اصوات، حرف اضافی، غرولند